Onlangs schreven we hier al over de Strade Bianche Achterhoek, een heerlijke graveltoertocht in de regio Lochem. Onze testredacteur reed die modderige tocht op de nieuwe, opvallende cyclocrosser van Canyon: de Inflite CF SLX 9.0 Pro Race.
Het bleek een ideale fiets voor dit type parcours. Oorspronkelijk ontworpen om een uurtje mee te stampen tijdens cyclocross-wedstrijden, is het best verrassend te noemen dat deze nieuwe Inflite zich ook op lange ritten van zijn prettigste kant laat zien!
Door het ontwerp steekt de zadelpen ook verder uit het frame. In combinatie met de dunnere diameter biedt dit extra flexibiliteit en dus comfort. Om ook op de modderigste parcoursen om de winst mee te kunnen doen biedt het frame overal veel ruimte om de blubber goed af te kunnen voeren. Je zou dus niet elke ronde van fiets hoeven te wisselen. Wel zo prettig als je echt om de knikkers mee wilt doen. Wat verder opvalt is de mooie H31 Ergocockpit, een kunstig gevormd stuur dat iets afwijkt in de gebruikelijke hoeken en veel comfort en extra controle moet bieden.
De Inflite in de praktijk
Zonder ook maar een kort afstelritje beginnen aan een lange, zware, modderige tocht is meestal vragen om problemen, zeker als de fiets vooral ontworpen is om je een uurtje mee uit te leven. Enigszins huiverig startten we daarom aan de Strade Bianche Achterhoek, een tocht waarbij je toch al gauw drie uur op de fiets zit.
Maar al na een paar kilometer was er het vertrouwen dat het wel goed zou komen. De Inflite biedt simpelweg veel comfort, zeker op een parcours waarbij je niet veel wortels tegen komt. De vettige en modderige stroken die onderweg overwonnen moesten worden, waren een lachertje voor dit pareltje; vele andere deelnemers op mountainbikes of op racefietsen met brede bandjes werden met een grijns voorbij gereden (OK, niet overdrijven: een grimas van de inspanning). Het was simpelweg lol maken in het kwadraat!
Het ontwerp van de cockpit bewees ook duidelijk zijn waarde: op welke manier je het stuur ook vastpakt, het zit altijd lekker. Wel zo prettig als je kan variëren in houding. Losjes de handen op het stuur tijdens de asfaltstroken, geconcentreerd op de remgrepen tijdens de blubberstroken of stevig onderin de beugel op de hobbelige weggetjes. Deze cockpit zouden we zelfs wel op onze wegfiets willen hebben.
Het comfort is op dit wortelrijke parcours wel iets minder aanwezig; met verkrampte handen en een stijve rug wordt de ronde voltooid, voordat duidelijk wordt dat het met de snelheid inderdaad wel goed zit: de meeste Strava-PR’s zijn verbroken, zonder daarvoor echt tot het uiterste te gaan. En die snelheid is waar het uiteindelijk in de wedstrijdsport om gaat.
Tekst: Sander Jansen
Foto: Canyon/Sander Jansen