Wat doe je als je grote fietsdoel uitdraait op een fiasco?
Je hebt getraind, je bent goed voorbereid, misschien zelfs een hele reis afgelegd om naar dat ene grote evenement te gaan en op dé grote dag loopt alles in het honderd... Wat nu?
Dit jaar stond ik aan de start van de Dirty Kanza 200 – een loodzware gravelrace van 330 kilometer (!) die plaats vindt in de warme, winderige heuvels van de Flint Hills in Kansas. Op de startlijn voelde ik me rustig en zelfverzekerd. Ik had me maanden voorbereid, duizenden kilometers onder mijn wielen door laten gaan.
Na zo’n 200 kilometer wedstrijd had ik mijn benen nog nauwelijks gevoeld en was ik op weg naar een podiumplek, toen plotseling het kaarsje langzaam uit ging. In mijn ambitie om te zien hoe hoog ik zou kunnen eindigen, had ik net iets te veel gegeven en was ik zelfs zo oververhit en misselijk geraakt dat ik een klein beetje moest overgeven op de fiets. Het lukte me om de volgende verzorgingspost te bereiken, waar een paar ijskoude cola’s me weer deden opleven, maar op dat moment was alle hoop op die podiumplek al lang en breed vervlogen.
Ik finishte de race, maar liep in de weken erna rond met een gevoel dat ik had gefaald – of erger, al die trainingstijd had verspild. Ik ken amateurs en wedstrijdrijders die zelfs nog grotere tegenvallers beleefden. Zoals mijn goede vriend en voormalig prof Neil Shirley, die de Dirty Kanza een paar jaar geleden startte als één van de favorieten voor de winst, maar al na 40 kilometer aan de kant van de weg eindigde – starend naar een gebroken achterderailleur. Of coach Andy Applegate die in de vorm van zijn leven verkeerde toen hij aan het WK voor Masters deelnam in het Oostenrijkse St. Johann en op de ochtend van de wedstrijd met verbijstering moest vernemen dat zijn fiets was gestolen uit de stalling. Het lukte Neil om zijn fiets om te bouwen tot een single speed en de volgende 290 km nog uit te rijden, hoewel veel langzamer dan gehoopt. Andy leende een fiets voor het WK en reed een aardige wedstrijd. Maar beiden waren enorm teleurgesteld.
Het zette me aan het denken. Niemand wil de nadruk leggen op negatieve zaken als ze zich voorbereiden op een tocht die nog op je bucket list staat of op één van de belangrijkste wedstrijden van je leven, maar het omgaan met potentiële teleurstellingen zou onderdeel moeten zijn van de voorbereiding, zodat je een actieplan hebt mocht je de pech hebben deze nodig te hebben. Ik vroeg Applegate, die tegenwoordig veel van zijn tijd besteed aan het begeleiden van renners die zich voorbereiden op zulke belangrijke evenementen zoals de Dolomietenmarathon, en klinisch sportpsycholoog Kristin Keim om hun beste adviezen. Dit is wat ze te zeggen hadden.
Plan 'opstap'-evenementen
Het is gaaf om een 'A' evenement als grote hoofddoel te nemen, maar staar je niet blind op die ene doelstelling, zegt Applegat. 'De kleinere evenementen die je als voorbereiding op het hoofddoel rijdt geven je niet alleen de kans om te oefenen met voeding, drank, snelheid en alle andere randzaken, maar geven je ook de mogelijkheid om resultaten neer te zetten waar je trots naar kunt kijken mocht het hoofddoel mislukken.'
Vier de mijlpalen
'Wat er ook gebeurt tijdens die grote rit moet geen negatieve impact hebben op je eigenwaarde. Het is maar een wedstrijd of tocht,' zegt Applegate. 'De weg er naartoe moet net zo belangrijk, zo niet belangrijker zijn dan het evenement zelf. Het bereiken van een conditieniveau die veel van dit soort evenementen van je vragen is een mijlpaal die je mag vieren.' Kijk dus eens terug en geef jezelf een schouderklopje voor alle andere goede dingen die je bij elkaar gefietst hebt in de afgelopen maanden, of het nu het verliezen van extra kilo’s, het verbeteren van je persoonlijke records op bepaalde segmenten of het eindelijk verslaan van één van je fietsmaten is. Zelfs als de weg niet eindigt op de plek die je wilde, wil dat niet zeggen dat de hele reis tegenviel.
Probeer te finishen
'Tenzij het gevaarlijk of simpelweg onmogelijk is, moet je ervoor zorgen dat je de rit uitrijdt als dat lukt, want je zult meer spijt hebben als je stopt dan als je jezelf bij elkaar raapt en de finishlijn passeert,' zegt Keim. Shirley is het daar mee eens: 'Ik kon vele, vele uren nadenken toen ik die 290 kilometer met slechts één verzet aflegde en toen ik uiteindelijk over de finish rolde was ik dankbaar voor de ervaring, ook al was het niet wat ik er van verwacht had.'
Sta jezelf toe om de teugels even te laten vieren
'Het is niet erg om even heel erg aangeslagen te zijn,' zegt Keim. 'Maar ga daarna iets leuks doen en geef jezelf even wat mentale rust.' Deze werkte voor mijzelf erg goed. Ik mocht van mezelf een paar dagen somber zijn, maar daarna ging ik een week lang alleen maar lol maken, heerlijk mountainbiken over mooie paden door de bossen, zonder doel en schema. De week erna voelde ik me weer veel frisser in mijn hoofd en was ik klaar om vooruit te kijken.
Onderga een autopsie
Vind uit wat er mis ging en wat je geleerd hebt. 'Heb je een fout gemaakt met je voeding of heb je te weinig gedronken? Heb je niet de juiste snelheid aangehouden? Leer van je fouten voor de volgende keer,' zegt Applegate. En vergeet niet ook de dingen die goed gingen te benoemen. Zodat je voor jezelf op een rijtje kunt zetten welke dingen wel goed gingen en welke dingen je meer aandacht aan moet besteden. 'Het leuke van dit soort evenementen is dat je heel veel over jezelf leert.'
Ga even iets anders doen
Als je thuis ontevreden gaat zitten zijn, terwijl je nog heel veel energie te verbranden hebt, zoek dan een andere uitdaging om je uit te leven. Het kan zo simpel zijn als het meedoen aan één van de vele Strava Challenges.
Hou rekening met een worst-case-scenario
Sommige renners houden er niet van om na te denken over wat er allemaal mis kan gaan, omdat ze bang zijn dat ze het dan over zichzelf afroepen, maar nadenken over zaken die anders kunnen lopen tijdens dat grote doel maakt het normaler en helpt je er mentaal op voor te bereiden, zodat het niet een gigantische schok is als het je overkomt, aldus Keim. 'Je kan zes lekke banden krijgen. Je kan een hongerklop krijgen. Denken aan die mogelijkheden betekent niet dat ze ook gebeuren. In tegendeel, als je er over nadenkt ga je vanzelf bedenken hoe je ze kan voorkomen en hoe je zult handelen als ze je toch overkomen. Daardoor is de kans groter dat je alsnog zo goed mogelijk finisht.'
Tekst: Selene Yeager
Vertaling: Sander Jansen
Foto: Sportograf/Andy Astfalck/Thomas Zijlma
Meer van Bicycling
Welke bandenspanning voor je gravelbike?
Welke bandenspanning voor je mountainbike?
Welke bandenspanning gebruik je voor je racefiets?
Hoe fiets je samen met een langzamer fietsmaatje?
