Een bijzonder tafereel op de parkeerplaats bij sporthal De Biezen in de Nederlands- Belgische grensplaats Putte-Kapellen. Gré Knetemann (66) heeft net aan Patrick den Hert een grote boodschappentas overhandigd.
Een tas vol met wielermemorabilia van haar in 2004 overleden man Gerrie: shirts van TI-Raleigh en PDM, een beker van de Driedaagse van de Panne en heel veel foto’s. Van den Hert is zichtbaar blij. De pronkstukken komen in zijn wielermuseum. De bedoeling is dat het museum in de zomer van 2018 geopend wordt in het Belgische Boom. Als een soort tegenhanger van het beroemde wielermuseum in Roeselaere.
Als Den Hert weg is, zegt Gré Knetemann: ‘Deze man had me al een paar keer benaderd voor spullen van Gerrie. Hij wilde er zelfs voor betalen. Maar dat doe ik natuurlijk niet. Gerrie zou zich in zijn graf omdraaien als-ie wist dat ik zijn spullen zou verkopen. Toen die man me weer belde, heb ik tegen hem gezegd dat hij maar hiernaartoe moest komen om wat van me te krijgen.’
Het is de dag dat de Sluitingsprijs Putte-Kapellen wordt verreden. Het is de traditionele afsluiter van het wielerjaar. Een koers die de laatste jaren aan aanzien heeft verloren. Het was zelfs lange tijd de vraag of een van de meest kleurrijke koersen van Vlaanderen wel zou doorgaan. Het sportmarketingbureau Golazo gooide gelukkig een reddingsboei uit en zo kon er weer gestart worden. Voor de 84ste keer.
Ooit stonden mannen als Eddy Merckx en Adrie van der Poel (drievoudig winnaar) aan de start. Nu staan renners van minder allooi op de deelnemerslijst. Zoals de coureurs van Monkey Town. Een continentale wielerploeg, met als standplaats Alkmaar. En met Gré Knetemann als een van de verzorgsters. Samen met haar collega’s is Gré in alle vroegte met de ploegbus uit Noord-Holland vertrokken om op tijd in de grensplaats te arriveren. Op tijd wil in dit geval zeggen: half elf in de ochtend.
Terwijl de renners van de ploeg zich omkleden in de kleedkamers van sporthal De Biezen, zet Gré bij de bus op het parkeerterrein de bidons alvast klaar. Ze heeft ze de avond daarvoor thuis in Krommenie al geprepareerd. ‘Dat scheelt weer tijd. Tijd die ik hier ook anders kan benutten.’ Ze is zo druk als een klein baasje. De jonge coureurs krijgen van haar allemaal een bemoedigend woordje zo vroeg op de dag. Of zoals renner Stephan Bakker het zo mooi formuleert: ‘Na een praatje met Gré kan je de hele wereld aan.’
Het blijft voor Gré niet alleen beperkt tot bidons uitdelen en een peptalk houden. Met een massagediploma op zak, behoort ook het masseren van de renners tot haar rituelen voor de start van een koers. Terwijl de renners onderuitgezakt zitten in een klapstoel, ontfermt de weduwe van Gerrie zich over de beenspieren. Renner Joris Blokker ondergaat de behandeling zichtbaar met genoegen. ‘Gré pakt je goed aan. Ze heeft gouden handjes.’
Al in de tijd dat haar man bondscoach was, was Gré doende als verzorgster van wielerploegen. En natuurlijk van haar eigen dochter Roxane, die als wielrenster snel carrière maakte. ‘Ik heb het wielrennen nooit los kunnen laten. Je bent gek op fietsen of niet.’ Ze was zelf ook een goede fietser. Een heel goede fietser. De slagersdochter won diverse koersen. Totdat ze met Gerrie trouwde. En hem de bidons aanreikte tijdens criteriums. Gré zat langs de koers op een koelbox te breien, met naast zich de reservewielen en de bidons. ‘Ik pakte de auto in en reed Gerrie naar de wedstrijd. Hij hoefde alleen maar in te stappen en te fietsen.’
In Putten-Kapellen heeft de koelbox plaatsgemaakt voor een klapstoel langs het parcours. Uren zit ze daar. Samen met collega-verzorgster Natasja Wals. Elf keer komen de renners voorbij. Elf keer staat Gré klaar met bidons en etenszakjes. Ploegmanager Paul Tabak van Monkey Town vertelt onderwijl lyrisch over haar. ‘Gré is de moeder van de ploeg. Ze cijfert zich volledig weg. Ze doet alles voor de renners. Niets is haar te veel. Als het moet, doet ze nog de was ook voor sommige jongens. Ik moet haar regelmatig tegen zichzelf in bescherming nemen.’
Als het aan Gré zelf ligt, gaat ze nog heel lang door met dit werk. ‘Zo lang mijn kinderen en mijn management het goed blijven vinden en zo lang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik in koers. Dit is het mooiste wat er is. Ik zou niets anders willen.’
Na de Sluitingsprijs in Putte-Kapellen wacht voor Gré de volgende uitdaging. Met Monkey Town reist ze af naar de Tour of Hainan. Een meerdaagse koers in China. Ook daar reikt ze weer de bidons aan. En heeft ze een bemoedigend woord voor iedereen.
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in Bicycling. Wil je dit soort verhalen niet meer missen? Sluit dan hier een abonnement af.
Tekst: Rens Muller
Foto: Bastiaan Heus
