Roxane Knetemann: ‘Ik had spijt van mijn uitspraak over Shirin van Anrooij’
Een gesprek over het commentatorvak, kritiek, de makke lammetjes in het vrouwenpeloton en de taalpurist die ze geworden is.
Dit artikel - een fragment van een interview uit Bicycling #1 2024 - begint met een waarschuwing: open een gesprek met Roxane Knetemann (36) niet met de opmerking dat haar voortvarend begonnen carrière als analist en commentator op televisie haar lekker aan is komen waaien. Of woorden van die strekking. Ten eerste omdat het niet klopt. Ten tweede omdat de ontspannen houding van de vrouw in kwestie aan de keukentafel in haar vrijstaande huis, waar ze met haar man en voormalig renner Wim Stroetinga (38) woont, dan - in ieder geval voor even - verdwijnt. Haar toon wordt vuriger dan daarvoor. 'Ja? Vind je dat ik er ingerold ben? Of denk je dat ik mijn best heb gedaan?'
Natuurlijk doet ze haar best, niets in het leven komt vanzelf. Dan, bijna verontschuldigend op de lichtere toon van daarvoor: 'Ik wil niet als analist aan tafel in de Avondetappe zitten omdat ik een vrouw ben, wat natuurlijk wel een trend is. Ik wil ook niet als commentator bij koersen zijn omdat Knetemann mijn achternaam is. Nee, ik wil daar zitten omdat ik iets toevoeg aan het wielrennen, bij de mannen en de vrouwen, ongeacht mijn geslacht. Mijn doel is elke uitzending weer om alle twijfel weg te nemen. Dat is de grootste trigger waarom ik net aansloeg.'
Spijt van uitspraak op TV
Tijdens het laatste wereldkampioenschap kreeg ze voor het eerst echt spijt van een uitspraak. Het ging over Shirin van Anrooij, die naar de smaak van Knetemann te veel en te lang achter in de groep reed. Knetemann richtte het woord tot de Nederlandse kijker: 'Waarom zit Van Anrooij al twee ronden achterin? Waarom helpt ze haar landgenoten niet? Is ze voor zichzelf aan het rijden?’ Ze baseerde zich op een gevoel, omdat vergelijkbaar koersgedrag van het talent haar eerder was opgevallen. Een paar maanden later: 'Dat had ik dus niet moeten zeggen. Ik vind haar een geweldige renster, laat dat voorop staan. In dit geval sloeg mijn uitspraak te veel op haar als persoon en niet op haar gedrag an sich. Het was te persoonlijk. Niet netjes en niet eerlijk van mij. Ik vind dat het commentaar altijd moet gaan over prestaties en niet over de mens.'
Het blijkt dat Knetemann voortdurend aan zelfreflectie doet. Niet meteen na een wedstrijd, dan voelt ze zich te kwetsbaar, maar wel als de stofwolken zijn opgetrokken. 'Het lijkt misschien dat het mij gemakkelijk afgaat, dat straal ik uit, maar ik ben heel streng voor mezelf. Bijvoorbeeld als ik een renner niet herken. Het liefst trek ik dan de haren uit mijn kop.'
Lees het hele interview met Roxane Knetemann in de nieuwste Bicycling: