Gary Hekman: 'Gravelen is net zo mooi als schaatsen op natuurijs'

Eigenlijk is het volkomen logisch dat marathonschaatser Gary Hekman zich de laatste jaren vol op het gravelen heeft gestort. Het onverwachte, het avontuur, de diepe focus op meer dan de sport zelf: wat Gary betreft, verhoudt het gravelen zich tot wegwielrennen zoals schaatsen op natuurijs dat doet tot rijden op kunstijs.

Nou is de grote Gramsberger van nature al niet iemand die braaf de gebaande wegen volgt, maar in coronatijd raakte hij letterlijk van het padje af. In de goede zin van het woord, dat wel. ‘Dat ik alternatieve dingen ging zoeken, is in coronatijd begonnen. Alles was gesloten dus trek je een beetje de natuur in.’ Een oproep van Laurens ten Dam om op de dag van de afgelaste Dirty Kanza overal ter wereld op de gravelbike te stappen voor de Dirty Kanzelled, deed vervolgens de rest. ‘Manon (Hekman-Kamminga, oud-marathonschaatster en Gary’s vrouw red.) en ik hebben de camper in Nunspeet neergezet. Het doel was om geen weg te pakken. Gewoon alleen maar over gravel, zand en zandpaden rijden. Dat is toen best goed gelukt’, grijnst hij tevreden. ‘Ik heb toen 170 kilometer gereden, alleen maar zand, er zat vrijwel geen stukje asfalt in.’

‘Ik kwam erachter dat ik het wel heel erg leuk vind, gewoon een beetje door Nederland heen crossen’, vervolgt hij. ‘En dan zie je, wanneer je op plekken waar je al duizend keer langs bent gefietst, als je het tweede straatje links gaat, er ineens een hele mooie offroad-weg ligt. Dan zie je ineens plekken die je niet kent en waar je jezelf ook misschien een keertje in vastrijdt. Dan ga je die ene weg in waar je anders nooit in gaat. En als je die gevonden hebt, dan heb je een soort rush om nog meer te zoeken. Dat houdt niet op. Dan denk ik: ‘Dit heb ik al uitgespeeld, nu wil ik het volgende plekje vinden’.

Lees het volledige interview met Gary Hekman in onze gravelspecial: