Demi Vollering koningin van de Tourmalet

Op de top van de Col du Tourmalet, meer dan tweeduizend meter boven zeeniveau, hief Demi Vollering haar armen in de lucht. Met haar rechterhand omklemde ze een bos bloemen, om haar nek hing een enorme gouden medaille. Het was er zo mistig dat ze niet kon zien maar wel duidelijk kon horen dat haar familie, vrienden en fans haar tien meter verderop luidkeels bezongen.

Demi Vollering wint op de Tourmalet

Ze lachte haar tanden bloot, en slaakte daarna een diepe zucht. Op het moment dat ze haar schouders liet hangen, vloeide de spanning uit haar lichaam. Spanning die ze de afgelopen dagen hoog voelde oplopen omdat het even had geleken alsof de wereld zich tegen haar keerde. Ze kreeg een dure tijdstraf voor stayeren, iets wat voortdurend ongestraft gebeurt in het wielrennen. En een dag later moest haar ploegleider de Tour verlaten. Het mocht toch niet zo zijn dat ze door een jurybeslissing de Tour ging verliezen? Ze nam zich voor om met haar benen te antwoorden. En precies dat deed ze.

Daar schuilde misschien wel de grootste progressie in die Demi Vollering het afgelopen jaar maakte. Ze blokkeerde vaak in wedstrijden, omdat ze zichzelf te veel druk oplegde. Ze moest en ze zou, en durfde daardoor niet. Bij een psycholoog maakte ze daar korte metten mee. Ze leerde winnen door te durven verliezen. Sterker nog: dit keer gebruikte ze tegenslagen in haar voordeel. Die tijdstraf motiveerde haar om te laten zien waar ze toe in staat is.

Ze had het geflikt. Gewonnen op de mythische Tourmalet, de concurrentie met machtige pedaalslagen aan de kant gezet. Precies zoals ze het aan de start in Clermont-Ferrand voor zich had gezien. Dit was al de hele week het grote doel. Op vijf kilometer van de finish zou ze aanvallen. De wind stond in haar rug, de omstandigheden waren in haar voordeel. Ze versnelde, en keek niet meer achterom. Soms leek het klimmen haar helemaal geen moeite te kosten, zo geconcentreerd was ze bezig. Pas op de laatste steile stroken kwam er een grimas op haar gezicht.

2,5 minuut in 6 kilometer

Op de streep had ze bijna twee minuten voorsprong. Haar grote rivale Annemiek van Vleuten verloor zelfs ruim tweeënhalve minuut. Die had geen topdag, zei ze aan de finish, de mistdruppels in haar gezicht. Bovendien stuitte ze op een veel sterkere tegenstander. 'Demi was van een ander niveau.'

Ineens was daar de wisseling van de wacht; de 40-jarige Van Vleuten maakte in haar laatste bergetappe plaats voor haar veertien jaar jongere tegenstander. Precies zoals het hoort te gaan.

Vollering mocht nog eens op het podium komen. Nu met de gele trui om haar schouders, voor het eerst in haar carrière. 'Het was geweldig vandaag', zei ze, vechtend tegen de tranen, toen ze begon te beseffen wat ze had gedaan. 'Ik heb vaak gedroomd over het geel. Nu is het zover, en dat voelt zo goed.'

Nog 22 kilometer staan er tussen haar en de eindzege. Haar marge in de afsluitende tijdrit is bijna twee minuten. Er moeten in de straten van Pau wel hele gekke dingen gebeuren wil Demi Vollering zondagavond niet als Tourwinnares gehuldigd worden.

Wat je kunt aflezen aan hoe Vollering en Van Vleuten de pers te woord staan schreven we gister. Maar vandaag trok Vollering met verve aan het langste eind. Morgen staat de afsluitende tijdrit op het programma. Bekijk hier het parcours van de Tour de France Femmes 2023.