Pech voor Laurens ten Dam in Belgian Waffle Ride: 'Goeie benen, bad luck'

LtD stond aan de start van de Amerikaanse variant van een Vlaamse koers. Hij vertelt ons over zijn ervaringen.

© Laurens ten Dam

WhatsApp Image 2023-04-17 at 17.26.20.jpeg

Gisteren werd in Californië één van de grootste gravelwedstrijden van de Verenigde Staten gereden: de Belgian Waffle Ride California. Onze hoofdredacteur Laurens ten Dam stond samen met een paar andere leden van de 'Dutch Mafia' aan de start in Escondido om deze snelle gravelwedstrijd te bevechten. We spraken hem na afloop over zijn dag.

De Belgian Waffle Ride is eigenlijk een serie van zes gravelwedstrijden die verspreid over het jaar en over de Verenigde Staten worden georganiseerd. De wedstrijden zijn losjes gebaseerd op en een eerbetoon aan Vlaamse koersen - vandaar de naam - waarbij de ondergrond eigenlijk te slecht is voor een echte racefiets. De wedstrijd start met het Belgische volkslied (uiteraard gevolgd door de Amerikaanse Stars en Stripes) en na de finish wacht een Belgische wafel als beloning. Maar dat het toch wel wat anders is dan koersen in Vlaanderen, is Laurens inmiddels wel duidelijk.

'Op zich is de vergelijking wel een beetje te begrijpen, want ongeveer een derde van de route is onverhard en de rest dus gewoon op asfalt. Maar van het offroad deel is ook een vrij groot deel single track en dat is toch echt wel even wat anders dan de Ronde van Vlaanderen hoor. Het is een beetje mountainbiken op je wegfiets, maar dat is ook wel heel tof.'

Winnaar van de koers werd de Amerikaan Russell Finsterwald, die het 202 kilometer lange en ruim 3.000 hoogtemeters tellende parcours aflegde met een gemiddelde snelheid van net boven de 33 km/uur. Tweede werd onze landgenoot Jasper Ockeloen, net als Laurens lid van de zogenaamde 'Dutch Mafia', een groep gravelrijders die de verschillende grote gravelwedstrijden afgaat.

Laurens zelf had minder geluk in het Zuid-Californische gravel. 'Ik reed al in de eerste 15 kilometer lek en dat heeft me veel tijd gekost. Eerst heb ik drie pluggen in mijn voorband gestopt, maar dat hielp niet echt. Uiteindelijk moest ik mijn voorband wisselen bij de eerste verzorgingspost en daarna ben ik aan een inhaalrace begonnen, want toen lag ik op plek 500 ofzo.'

Lees ook: De beste gravelbanden van dit moment

'Daarna moest ik veel mensen inhalen en op single track was dat echt veel wachten ook. Maar toch bleef ik wel lekker in koers en was ik lekker aan het brommeren. Op een gegeven moment haalde ik de eerste vrouw in en daarna herkende ik ook steeds meer andere deelnemers. Uiteindelijk vielen er veel uit de grote kopgroep serieus stil en kon ik er daar ook nog wat van oprapen. Zo werd ik toch nog veertiende, en was het vooral: goeie benen, bad luck. Ik was ook echt heel blij voor Jasper met zijn tweede plek, echt top.'

'De expo en het evenement zijn ook echt fantastisch, het is echt wel één van de leukste evenementen die ik ooit gedaan heb, dus wat dat betreft is er meer sfeer na de finish dan bij Unbound, omdat iedereen iets eerder binnen is en het ook wat korter is. Dan blijft iedereen wat makkelijker hanger. Het is ook meer supported dan bij Unbound, met een stuk of negen verzorgingsposten onderweg. Echt een aanrader als je zelf niet te veel wilt hoeven regelen.'

Volgende week zien we Laurens terug bij de Sea Otter Classic.

Lees ook: Deze ritten staan er op de kalender van Laurens ten Dam in 2023