De 10 beroemdste beklimmingen van de Tour de France

19 juli om 10:04

Sander Jansen

De Tour de France kent veel iconische beklimmingen en we komen plek te kort om ze allemaal te benoemen. Hieronder staan een aantal van de meest mythische beklimmingen van Frankrijk, met de mooiste of interessantste verhalen. De Pyreneeën, Alpen, Vogezen en het Centraal Massief hebben stuk voor stuk legendarische verhalen.

Getty Images

Het parcours van de Tour de France bevat elk jaar vele bergen. Op de flanken van de volgende 10 hellingen liggen liters bloed, zweet en tranen. De top-10 van meest iconische bergen uit de Tour de France, in willekeurige volgorde.

Alpe d'Huez

De Nederlandse berg. De beklimming start in het bekende dorpje Bourg d'Oisans, is bijna 14 kilometer lang en telt 21 bochten. Bocht 7 staat bekend als de Nederlandse bocht, hier wordt door duizenden uitzinnige fans altijd een mooi feestje gevierd. De naam 'Nederlandse berg' komt voort uit de vele Nederlandse winnaars. Joop Zoetemelk was in 1976 de eerste Nederlander die wist te winnen. In totaal mocht een landgenoot acht keer de handen in de lucht steken op de Alpe. Naast de Tour is de berg ook bekend van het evenement Alpe DuZes waarmee geld wordt opgehaald in de strijd tegen kanker.

Col du Tourmalet

2.115 meter hoog, 18,6 kilometer lang en gemiddeld 7,5%. De Tourmalet is een uitdaging. De combinatie van de hoogte, de lengte van de klim en de vaak verzengende hitte in de Pyreneeën zorgt ervoor dat de beklimming vaak een scherprechter is in de strijd om de gele trui. Hij verscheen voor het eerst in het parcours in 1910. In de Tour van 1913 brak de Fransman Eugène Christophe zijn voorvork tijdens de beklimming van de Tourmalet. Het was niet toegestaan om hulp aan te nemen van anderen dus moest hij op zoek naar een smidse. Toen hij na ruim twee uur wandelen een smidse bereikte moest hij zelf zijn voorvork repareren. Hij liet de leerjongen van de smid de blaasgalg bedienen en kreeg hiervoor nog een minuut tijdsstraf. Het voorval werd de dag erna gepubliceerd in L'Auto en er werden meer dan driehonderdduizend exemplaren verkocht. In de smidse werkt zelfs een gedenksteen geplaatst na dit voorval. Dit jaar is de Tourmalet een van de zwaarste beklimmingen van de Tour de France 2025.

La Planche des Belles Filles

Deze beklimming ligt in de Vogezen, maar is geen typische Vogezen klim. Het korte, steile karakter van deze klim zorgt ervoor dat de helling een uitstekende aankomst is na een zware dag over de verschillende Ballons. La Planche des Belles Filles is een vrij jonge aankomstplaats in de Tour. Toch is het een mythische en iconische klim. Tot op heden zijn er slechts vijf ritten afgerond op de 7 kilometer lange klim die gemiddeld 8,7% is. De mythe rond deze helling komt niet voort uit verhalen van de koers maar uit een verhaal over de Zweedse bezetting. Tijdens de dertigjarige oorlog vluchtten de jonge meisje uit het dorp voor de bezetters. Ze pleegden liever zelfmoord dan misbruikt te worden door de Zweden. De 'Belles Filles' sprongen van het plateau in het meer en verdronken.

Puy de Dôme

De Puy de Dôme is al veertien keer het eindpunt van een tour-etappe geweest. Best veel als je bedenkt dat tussen 1988 en 2023 geen enkele keer meer werd gefinisht op de vulkaan in het Centraal Massief. De beklimming, die tegenwoordig is afgesloten voor al het verkeer, is 5,8 kilometer lang en ruim 10% gemiddeld. De Puy de Dôme was het decor van een epische strijd tussen Jaques Anquetil en Raymond Poulidor. Ook is het de beklimming waar Eddy Mercx de befaamde slag in zijn lever kreeg waardoor hij later de eindzege zou verliezen. Uiteindelijk zou de overwinning gaan naar Bernard Thévenet. De man die Mercx geslagen had zei dat het niet met opzet was en moest een symbolische schadevergoeding van 1 frank betalen. Ondanks dat de klim al jaren afwezig is in de Franse grote ronde blijft het een mythische berg.

Col du Galibier

De Col du Galibier is een monsterlijke beklimming. Om aan de Galibier te beginnen moet je eerst de Col du Télégraphe of de Col du Lautaret beklimmen. De beklimming maakte al 39 keer deel uit van de Tour de France en was voor het eerst aankomstplaats in 2011 toen Andy Schleck wist te winnen. De beklimming is vanuit zowel de Noord als de Zuidkant meer dan 30 kilometer lang. Op de Galibier is een monument geplaatst voor de oprichter van de Tour de France: Henry Desgrange.

Mont Ventoux

De kale berg is een monument bij uitstek. Legendarische gevechten zijn uitgevochten op het stukje maanlandschap. Talloze aankomsten zijn er geweest maar misschien is de beklimming nog wel het meest bekend van de dood van Tommy Simpson in 1967. Een cocktail van amfetamine, alcohol en hitte werd de oud-wereldkampioen fataal. Marco Pantani kreeg er ooit de zege van Lance Armstrong. Dit jaar is de Ventoux terug in de Tour, en Belgische renner Tiesj Benoot kijkt daar enorm naar uit.

Col d'Aubisque

Al 50 keer maakte de Aubisque deel uit van het parcours van de Tour de France. De eerste keer was in 1910 het was tevens de eerste keer dat de Tour de Pyreneeën opnam in het parcours. De Aubisque is bijna 20 kilometer lang en gaat tot een hoogte van 1709 meter. Bij de Nederlandse wielervolgers is de klim bekend van de overwinning van Hennie Kuiper in 1977. Ook de val van Wim van Est vond plaats in de afdaling van de Col d'Aubisque. Hij mistte een bocht en vloog een ravijn naar beneden. Vrijwel ongedeerd moest hij aan aaneengeknoopte binnenbanden naar boven geholpen worden. 70 meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep!. Het is de zin die werd gebruikt door horlogemerk en sponsor Pontiac na de val van Win van Est.

Portet-D'aspet

Deze klim is niet zo lastig als de andere bergen en cols in deze lijst. Toch is er ook voor de Portet-D'aspet een plekje opgenomen. Het verhaal van deze berg is eerder tragisch dan mythisch. De dood van Fabio Casartelli is tragisch. De 24 jarige Italiaan vloog tijdens de afdaling uit de bocht en knalde op een betonblok aan de kant van de weg. De opgelopen hoofdwond bleek uiteindelijk fataal en Casartelli overleed in het ziekenhuis na drie hartstilstanden. Op de flanken van de Portet-D'aspet staat een monument ter nagedachtenis aan de Olympisch kampioen van 1992.

Col d'Izoard

De Col d'Izoard is van twee kanten te beklimmen. De Noordzijde vanuit Briançon is 20 kilometer lang en 5,9 procent gemiddeld, terwijl de Zuidzijde 16 kilometer lang is en gemiddeld 6,9 procent stijgt. De klim is te herkennen aan het rotsachtige landschap voor de top dat Casse Déserte wordt genoemd. Het is een schitterend decor voor een wedstrijd als de Tour de France en het zorgt keer op keer weer voor prachtige plaatjes van renners in een totaal desolaat landschap van rotsen.

Col de la Madeleine

De Col de la Madeleine is 19,6 kilometer lang en is gemiddeld 7,7 procent. De Medeleine maakte al 26 deel uit van het parcours van de Tour de France en wordt altijd als HC, oftewel buitencategorie bestempeld. De eerste keer dat het Tourcircus over de Madeleine trok was in 1969. Dit jaar gaat het peloton er ook weer overheen. Ook de Madeleine is van twee kanten te beklimmen en daarom perfect om midden in een etappe te leggen.