Wat gebeurt écht met de benen van Tour-renners?
Want zeg nou zelf: dit ziet er toch super freaky uit?
© Getty Images - Tim de Waele
Toen Bora-Hansgrohe renner Pawel Poljanski in 2017 na de 16e Touretappe een foto op Instagram postte van zijn ‘vermoeide’ benen, brak bijna de pleuris uit. Het zorgde voor veel discussie en verbazing over wat er in hemelsnaam met je benen gebeurt tijdens de Tour de France. Zijn Tour de France-renners wel gezond is een terechte vraag.
De wildgroei aan aderen die door zijn flinterdunne huid stak, leek op een uit de kluiten gewassen spinnenweb. Zelfs niet-fietsers verbaasden zich over de foto en vroegen zich af: 'Doet dit pijn?' Anderen vroegen zich af of zo’n uiterlijk normaal is of dat Poljanski gewoon een freak of nature is.
Waarom zien de benen van Tour-renners er zo uit?
Maar Poljanski is zeker niet de enige. Maar waarom zien de benen van Tour-renners er zo uit? Team INEOS (voorheen Team Sky) deelde in 2014 een vergelijkbare foto van de benen van Chris Froome en Antoine Duchesne deelde ook een foto van zijn benen na een training voor de Tour. Bijna elk jaar verschijnt er een soortgelijke foto van een Tour-renner.
De impact van dagelijkse inspanning op de benen
Op de benen van Tour-renners zijn de aders en spieren vaak heel goed zichtbaar. Dit is het resultaat van de enorme fysieke belasting die zij ondergaan tijdens de intensieve ritten in de Tour de France. Michel Kreder legt uit: 'Dagelijkse inspanning tijdens een zware wedstrijd als de Tour de France leidt tot microtrauma in de spieren, vochtophoping en vermoeidheid. Renners ervaren spierschade en glycogeenuitputting, wat herstel essentieel maakt.'
Lees ook: Dit moet je weten over krachttraining voor fietsers
Waarom zijn de aders van wielrenners zo zichtbaar?
Het ziet er eng uit, maar wat is de oorzaak van die goed zichtbare aders? Kreder: 'Dit komt door een combinatie van een laag vetpercentage, een hoge bloedcirculatie en vasodilatatie (verwijden van de bloedvaten door middel van de daar aanwezige spieren) door de constante inspanning. Daarnaast leidt herhaalde training tot een toename van bloedvolume en verbeterde veneuze terugkeer. De veneuze terugkeer is de bloedstroom terug naar het hart.'
Hoe herstellen Tour-renners na elke etappe?
Na elke etappe in de Tour de France is herstel cruciaal voor de prestaties van de renners. Direct na de race begint het herstelproces met actieve rust of stretchoefeningen om de bloedcirculatie te bevorderen en spierspanning te verminderen. Het is niet voor niets dat de renners na een etappe gelijk op de tacx springen om uit te fietsen. Dit helpt de afvalstoffen, zoals melkzuur, sneller uit de spieren te verwijderen. Daarnaast krijgen renners vaak massages en cryotherapie (ijsbehandelingen) om ontstekingen te verminderen en de spieren te kalmeren.
Voeding speelt een sleutelrol in het herstel. Renners nemen snel na de rit een maaltijd of herstelshake met een mix van koolhydraten, eiwitten en vetten om de glycogeenvoorraden in de spieren aan te vullen en de spiervezels te repareren. Gedurende de Tour wordt het herstelproces continu aangepast aan de belasting van de etappes. De renners zorgen ervoor dat ze voldoende slaap krijgen en hun lichaam goed hydrateren. Door deze combinatie van technieken kunnen ze zich telkens weer voorbereiden op de volgende zware etappe.
Lees ook: Hoeveel koolhydraten moet je eten als fietser?
Herstelperiode na de Tour
Na de Tour de France hebben wielrenners doorgaans enkele weken nodig om zich volledig te herstellen van de fysieke belasting. In de eerste dagen na de laatste etappe ligt de nadruk op actief herstel, waarbij lichte ritten en mobiliteitsoefeningen de spieren helpen ontspannen en de bloedsomloop bevorderen. Kreder: 'Het herstel varieert per renner, maar doorgaans duurt het enkele weken voordat de volledige spierfunctie en hormoonbalans hersteld zijn. Sommigen rijden nog criteriums, terwijl anderen een rustperiode nemen van één tot twee weken. Het ligt er ook aan wat een renner zijn volgende doel is na de Tour waardoor zo een periode langer of korter kan zijn.'
Langdurige effecten op de spieren
Na weken van extreme inspanning tijdens de Tour kunnen wielrenners blijvende spierveranderingen ervaren. Kreder: 'Bij herhaalde deelnames aan grote rondes kan er een toename zijn in spieruithoudingsvermogen en capillarisatie (ontwikkeling van kleine bloedvaatjes ter grootte van haartjes door aërobe training), maar ook een verhoogd risico op chronische blessures en verminderde spiermassa door langdurige katabole stress. Wanneer het lichaam onvoldoende energie binnenkrijgt of de glycogeenvoorraden uitgeput raken, begint het lichaam energie vrij te maken uit andere bronnen, waaronder spierweefsel. Dit proces heet spierafbraak (of spierkatabolisme) en zorgt ervoor dat aminozuren uit spierweefsel worden omgezet in energie. Hierdoor neemt de spiermassa af. Het ligt er dus ook weer aan wat voor type renner je bent of je hier meer of minder last van hebt.'