Mentale trucjes die je kan gebruiken bij lange klimmen en trainingen

Meer dan alleen spierkracht

Lange beklimmingen zoals de Stelvio of de Galibier staan bekend als fysieke uitdagingen van formaat. Maar wie ooit zo’n klim heeft overwonnen, weet dat de mentale strijd minstens zo zwaar kan zijn. Of het nu gaat om zware trainingsintervallen, een lange tocht met wind tegen, of het beklimmen van een steile helling: mentale veerkracht is onmisbaar voor elke fietser die zijn of haar grenzen wil verleggen.

De kracht van mentale strategieën

Niet elke fietser beschikt van nature over het vermogen om tot het uiterste te gaan. Sommigen floreren tijdens wedstrijden of groepsritten, terwijl het tijdens een solo training veel moeilijker is om dezelfde inspanning te leveren. Het verschil zit vaak in de afleiding en prikkels die een wedstrijd of groepsomgeving biedt. Tijdens een race is de geest gefocust op de omgeving, het parcours, de concurrentie — wat helpt om de pijn van brandende longen en benen te verdringen.

Training vraagt om een andere mindset

Tijdens trainingen ontbreekt vaak deze natuurlijke afleiding. Het gevolg? Een zwaardere mentale strijd. Veel sporters proberen dit te compenseren met muziek, visualisatie of afleidingstechnieken. Maar het echte verschil wordt gemaakt door het veranderen van de denkwijze: het omarmen van ongemak in plaats van vechten tegen de pijn.

Pijn versus ongemak: een subtiel maar krachtig verschil

In de sportwereld, ook binnen het Nederlandse wielerpeloton, wordt pijn vaak verheerlijkt. Heroïsche verhalen over afzien, lijden en doorgaan tot het uiterste zijn populair. Toch ligt daar niet voor iedereen de motivatie. Fietsen is in de basis een plezierige bezigheid. De voldoening zit in het overwinnen van obstakels, het behalen van doelen en het genieten van de rit — niet in het lijden zelf.

Wanneer zware inspanningen niet langer als ‘pijn’ maar als ‘ongemak’ worden gezien, verandert er iets fundamenteels. Het brein registreert pijn als een alarmsignaal: stop, dit is gevaarlijk. Ongemak daarentegen is vervelend, maar niet bedreigend. Door deze switch in denken ontstaat ruimte om langer door te zetten, zonder voortdurend in strijd te zijn met het eigen lichaam.

Mentale veerkracht is te trainen

Het erkennen van ongemak — in plaats van het negeren of verdoven — maakt het mogelijk om met meer controle en bewustzijn te blijven presteren. Deze benadering helpt zowel de amateur als de fanatieke wielrenner om beter om te gaan met zware trainingssessies of uitdagende ritten.

Conclusie: fiets slimmer, niet alleen harder

Fietsen draait niet alleen om fysieke kracht of aerodynamica. De grootste winst zit vaak in het hoofd. Door mentale strategieën te trainen en bewust om te gaan met hoe het lichaam signalen geeft, kan elke fietser — van recreant tot wedstrijdrijder — zijn of haar prestaties naar een hoger niveau tillen. En dat maakt elke rit niet alleen effectiever, maar ook een stuk aangenamer.

Dit artikel verscheen eerder op Bicycling.com