Wielrenner Hartthijs de Vries: 'Soms wist ik zelf niet meer waarom ik fietste'
Er zijn weinig profrenners die zoveel te verstouwen hebben gekregen als Hartthijs de Vries. Elke keer krabbelt hij weer op.
Maikel Samuels
Hartthijs opent de rode voordeur van zijn ouderlijk huis in Kollum, gelegen in het noordoosten van Friesland. In de verte markeert de dijk de grens van de provincie, richting het zuiden het bossige woudgebied met houtwallen tussen de weilanden. Diezelfde rode deur sluit hij binnenkort achter zich, samen met zijn vriendin heeft hij een woning in Vlaanderen gekocht.
In de hal ligt een opengeslagen koffer. Meer handelingen lijken niet te zijn gedaan. Het oogt rommelig. Fietsbroeken, shirts en sokken van zijn ploeg Unibet Tietema Rockets liggen warrig door en over elkaar heen. Een paarse bril daar weer bovenop. Het leven van een wielrenner, zo ziet dat er in de praktijk uit, zegt De Vries, gekleed in zandkleurige chino en zwart overhemd gaat hij voor naar de keuken waar hij de koffie op tafel zet.
Die onverzettelijkheid zat er al vroeg in. De Vries heeft genoeg te verstouwen gekregen. Als wielrenner, maar ook als mens. Hij heeft inmiddels de levenservaring van een man van middelbare leeftijd. Als een bokser die in een te hoge gewichtsklasse terecht is gekomen. Rechts, links, uit onverwachte hoek, een uppercut, bijna knock-out; de klappen kwamen van alle kanten, maar toch stapt hij steeds weer op die fiets.
Aan tafel: ‘Ik heb momenten gehad dat ik ook zelf niet meer wist waarom ik fietste. Voor mezelf? Omdat ik talent had? Moest ik daarom doorgaan? Voor wie?’
Eindelijk prof
Na een tamelijk lange omweg mag De Vries zich de laatste jaren eindelijk prof noemen. Hij reed namens de ploeg van Bas Tietema al Parijs-Roubaix, de Amstel Gold Race, Omloop Het Nieuwsblad, de Brabantse Pijl en Kuurne-Brussel-Kuurne en won zelfs: een etappe in de Tour de Antalya en het eindklassement van Kreiz Bleizh Elites.
Prof, wel op relatief late leeftijd. ‘Zeker in dit tijdsgewricht met veel jonge renners die al op hun twintigste goed zijn’, zegt De Vries. ‘Er zijn veel redenen geweest waarom het bij mij langzamer is gegaan. Veel mensen hebben gedacht: hem zien we nooit meer in het wielrennen terug.’ Met pretogen: ‘Verkeerd gedacht.’
Lees het volledige interview met Hartthijs de Vries in Bicycling #3. Een heerlijk zomernummer voor de vakantie!