Afgelopen zaterdag is in Malaga de laatste grote ronde van dit seizoen van start gegaan. De Vuelta a España (Ronde van Spanje) gaat over ongeveer 3.200 kilometer in 21 etappes. Het voelt misschien alsof de Tour de France net is afgelopen, maar wij keken reikhalzend uit naar deze Vuelta. En wel hierom:

1. Geen Froome, geen Thomas

Als je de dominantie van Team Sky in de grote rondes zat bent, is dit je kans. Zowel Chris Froome (de winnaar van de Vuelta 2017), als Tour-winnaar Geraint Thomas ontbreken dit jaar. Dat zorgt meer dan ooit voor een open wedstrijd, met een groot aantal renners die hun seizoen tijdens deze wedstrijd willen bekronen. Maar onderschat Team Sky niet: hoewel de eindoverwinning een lastig verhaal wordt, beschikt het team nog steeds over een hele sterke ploeg met David de la Cruz (voormalig top-10), de Britse rookie Tao Geoghegan Hart en alleskunner Michal Kwiatkowski, die inmiddels de rode leiderstrui om de schouders heeft. En sta niet versteld als ‘Kwiato’ die leiderstrui heel lang gaat vasthouden. De Vuelta fungeert vaak als het ultieme podium voor toekomstige grote-ronde-winnaars en als er één renner is die zou kunnen verrassen, dan is het de 28-jarige Pool.

2. Heel veel klimmen

De Vuelta-organisatoren lijken nog meer van klimmen te houden dan wij, want de wedstrijd bevat maar liefst acht bergop aankomsten. (Ter vergelijking: de Tour van dit jaar had er maar drie.) De aankomst van etappe 15 op de Lagos de Covadonga is een monsterklim die in de laatste decennia al vaak voor grote verschuivingen in het klassement heeft gezorgd, terwijl etappe 17 eindigt op Monte Oiz, een supersteile Baskische beklimming die voor het eerst in het parcours is opgenomen. Etappe 20 in Andorra bevat meer dan 4.000 hoogtemeters in slechts 105 km. En hoewel de renners ook 40 km aan tijdritten voorgeschoteld krijgen, is het niet de verwachting dat die belangrijker zullen zijn dan alle bergop aankomsten. Als je niet kunt klimmen, kun je de Vuelta van 2018 niet winnen.

3. Colombianen

Met al die beklimmingen is het geen verrassing dat Colombianen het vaak goed doen in de Vuelta. Lucho Herrera won de wedstrijd in 1987, de eerste keer dat een Colombiaan een grote ronde won. Nairo Quintana, die de Vuelte in 2016 won, maar afgelopen maand slechts als tiende in de Tour eindigde, voert dit jaar de lijst met Colombiaanse kanshebbers aan. Een andere Colombiaan die hoopt zijn slechte Tour de France goed te maken, is Rigoberto Uran, die op de kasseien viel tijdens etappe 9 en een paar dagen later de wedstrijd verliet. En hou ook Miguel Angel Lopez in de gaten, die vorig jaar twee etappes en het jongerenklassement won. De 24-jarige Astana-renner kan zo maar de derde Colombiaan worden die de Vuelta wint.

4. Tweede kansen

De Vuelta biedt renners vaak een tweede (en soms laatste) kans om hun seizoen nog enigszins van glans te voorzien. Richie Porte, Vincenzo Nibali en Rigoberto Uran zijn dit jaar allemaal uitgevallen tijdens de Tour de France en willen in deze Vuelta weer de weg naar boven inslaan. Hoewel Porte en Nibali inmiddels al te veel tijd hebben verloren om voor het podium mee te doen, zullen ze zichzelf zeker nog willen laten zien. Simon Yates won drie etappes in de Giro d'Italia van dit jaar en droeg heel lang de roze trui, voordat zijn grote voorsprong drie dagen voor het einde van de Giro verdampte. Zijn tweelingbroer Adam ging naar de Tour de France als leider van Mitchelton-Scott, maar voldeed nooit aan de verwachtingen. De gebroeders Yates bundelen hun krachten in deze Vuelta, waarbij Adam zijn steun aan Simon zal bieden om de eindoverwinning te kunnen pakken. En dan is er de Italiaan Fabio Aru, die in 2015 de Vuelta won en hoopte dit jaar de Giro te winnen, maar die wedstrijd niet eens uitreed. Hij wil iedereen waarschijnlijk graag laten zien waarom UAE Team Emirates zo veel geld heeft uitgegeven om hem dit seizoen te contracteren.

5. Peter Sagan

Sagan heeft sinds 2015 niet meer deelgenomen aan de Vuelta, maar gebruikte trainingskampen en eendaagswedstrijden om zich voor te bereiden op de laatste twee van zijn drie wereldtitels. Maar dit jaar ruilt Sagan zijn gebruikelijke opbouw in voor iets zwaarders. De Slowaak is nog steeds aan het genezen van de zware crash aan het eind van de Tour de France. (Hij kon onlangs niet meestrijden om de Europese titel en schreef dat toe aan zijn langzame herstel.) Maar Sagan is Sagan en hij is ongetwijfeld van plan om een mooie show te geven in wat waarschijnlijk zijn laatste wedstrijd in de regenboogtrui zal zijn.

6. Wilco & Steven

Vanuit Nederlands perspectief hebben we tot nu toe een fantastisch seizoen. De Vuelta ziet er eveneens veelbelovend uit, met twee kanshebbers voor het eindpodium. Allereerst is daar Steven Kruijswijk, die ons vorige maand deed springen op de bank tijdens de heroïsche etappe naar Alpe d’Huez en ons ook de dagen nadien regelmatig deed opveren. Zijn vijfde plek tijdens de Tour smaakt naar meer, ook voor hemzelf. De vraag is hoe goed hij is hersteld en hoe scherp hij mentaal nog is, maar tijdens de eerste etappes van deze Vuelta liet hij zien dat hij zeker mee wil doen voor het podium. Dat geldt ook voor Wilco Kelderman. De ploeggenoot van Tom Dumoulin kent een pechseizoen, met veel valpartijen en langdurige blessures tot gevolg. Zijn late afzegging voor de Tour kwam als een mokerslag aan, maar Kelderman heeft zich mentaal ijzersterk getoond en zich uitstekend voorbereid op deze Vuelta. Vorig jaar werd hij al vierde, dit jaar gaat hij voor niets minder dan het podium. En oh, wat zouden wij hem dat gunnen!

7. Rare wendingen

Er gebeurt bijna altijd iets raars tijdens de Vuelta. Of het nu Andy Schleck en Stuart O'Grady zijn die gediskwalificeerd worden vanwege iets te veel feestgedrag in 2010, Vincenzo Nibali die eruit wordt gegooid, omdat hij in 2015 langdurig door zijn teamauto op sleeptouw werd genomen, of Team Sunweb die Warren Barguil vorig jaar naar huis stuurde, omdat hij de stalorders negeerde. De Vuelta herinnert ons er altijd aan dat professionele wielrenners inderdaad ook mens zijn. Misschien is het de druk om het seizoen goed af te sluiten, de natuurlijke drang om alvast een feestje te vieren, of het feit dat veel renners voor volgend jaar al contracten hebben gesloten met nieuwe teams - er is iets aan de Vuelta dat garant staat voor discutabel (en voor ons vaak grappig) gedrag. We kunnen niet wachten om te zien wat ze dit jaar voor ons in petto heeft.

Tekst: Whit Yost
Vertaling: Sander Jansen
Foto: Getty