Vergeet Tom Dumoulin die dit jaar zijn Giro-titel probeert te verdedigen. De man over wie misschien nog wel het meest gesproken werd in de eerste Giro-week was Sylvan Adams.

Adams, een Canadese vastgoedmiljardair en wereldkampioen veldrijden bij de Masters, was alom aanwezig. Hij stond op het podium in Jeruzalem om de eerste roze trui van dit jaar te overhandigen aan proloogwinnaar Dumoulin. Twee dagen eerder, opende hij in Tel Aviv het eerste velodrome van het Midden-Oosten, dat zijn naam draagt. Op de bühne na de derde etappe nabij de Rode Zee spoorde hij als erevoorzitter van de wedstrijd de menigte aan - een eretitel die hij verdiende door voor elkaar te krijgen wat ooit als onmogelijk werd beschouwd: de driedaagse Grande Partenza van de Giro naar Israël halen. En daarmee de allereerste keer de start van een Grote Ronde buiten Europa laten plaatsvinden.

Hoewel de start niet zonder controverse of protesten verliep, bleef de Grande Partenze gevrijwaard van geweldsincidenten of verstoringen van de wedstrijd. Wielrenners, organisatoren en de toeschouwers zeiden dat ze onder de indruk waren van de route en de drukte, hoewel de etappes door de woestijn soms ook een ander beeld toonden. Voor Israël was het in elk geval een driedaags wielerfeest waardoor Adams, tot voor kort een tamelijk onbekende, een veelgehoorde naam werd. Of zoals Orly Genosar, een Israëlische schrijver, aan ons vertelde: 'Als hij nu mee zou doen aan de verkiezingen, zou hij winnen.'

Maar wie is die Sylvan Adams en hoe flikte hij dit kunstje?

Als zoon van vastgoedmagnaat en Holocaust-overlever Marcel Adams, groeide Adams in Quebec als zionist op en bezocht hij Israël vaak. Hij begon met fietsen in zijn 40-er jaren (nu 59) en hij werd meerdere malen Masters Categorie C nationaal en wereldkampioen tijdrijden.

Tijdens een reis die hij vier jaar geleden maakte, dacht hij na over hoe hij het fietsen kon stimuleren in Israel – tot dan een kleine en obscure sport in het land, vooral naast basketbal en voetbal. Adams kwam een idee: de bouw van een velodrome van wereldklasse in Tel Aviv, het commerciële centrum van het land. Zijn idee verspreidde zich snel. Hij werd uitgenodigd om met nationaal kampioen Ran Margaliot te gaan fietsen, het eerste Israëlische lid van een Europees profteam en nu de manager van het enige professionele team in zijn land: de Israel Cycling Academy (ICA). Adams besloot te gaan investeren in de ICA en twee jaar later verhuisden hij en zijn vrouw onverwacht naar Israël.

Al snel gebeurde er nog meer onverwachts. Tijdens een diner in Italië in mei 2016, tijdens de Giro van dat jaar, probeerde Adams Giro-directeur Mauro Vegni te overtuigen om zich hard te maken voor een toekomstige deelname van zijn ICA-team. Hij voegde er nog iets aan toe: houd de Grande Partenza van 2018 in Israël.

'Ik had een paar drankjes op,' zei Adams. 'Mauro dacht dat ik een grapje maakte.' Maar Vegni trok een veelzeggende wenkbrauw op. De Giro was eerder al eens begonnen in Frankrijk, Monaco, Zwitserland, Oostenrijk, Kroatië, Denemarken, Ierland en natuurlijk Nederland. De wedstrijd begint om de twee jaar in een niet-Italiaans land en 2018 zou de 101e verjaardag van de Giro en de 70e verjaardag van Israël betekenen.

Adams vertelde heel enthousiast over de goede wegen in Israël en de afwisseling van bergen, woestijn en kust. Dat er een groeiende fietscultuur was. Dat het veilig was - statistisch gezien zelfs veiliger dan sommige landen waar de Giro al eens was begonnen. En uiteraard, de kern van het verhaal: de Grande Partenza in Israël zou veel aandacht krijgen, met hoge kijkcijfers.

Adams haalde ook een historische Italiaans-Israëlische fietsconnectie aan: Gino Bartali, de legendarische drievoudig Giro en tweevoudig Tour-winnaar, is een nationale held. Tijdens de Holocaust redde hij ongeveer 800 Joden uit de Nazi-gaskamers en riskeerde hij tientallen keren zijn leven door op zijn fiets door de Duitse linies heen te rijden met geheime documenten verborgen in zijn zitbuis. Beide mannen kwamen overeen om de 2018 Giro te wijden aan Bartali. (Tijdens een ceremonie op 2 mei ontving Bartali's kleindochter Guilia, het Israëlische ere-staatsburgerschap van Gino - met Adams aan haar zijde natuurlijk.)

Geïntrigeerd door de mogelijkheid om het Giro-merk te vergroten, bezocht Vegni Adams in Israël om de infrastructuur en topografie te bekijken. De onderhandelingen duurden ongeveer een jaar, waarin Adams een persoonlijke zegen ontving van paus Franciscus, hij de burgemeesters van Jeruzalem en zijn nieuwe geboorteplaats Tel Aviv paaide en zelfs de Israëlische premier Benjamin Netanyahu op een fiets kreeg. Vegni en Adams schudden elkaar uiteindelijk definitief de hand in de laatste week van de Giro 2017 in Milaan.

'Het is een unieke kans die te groot is om af te wijzen,' zei Vegni. Volgens Amir Halevi, directeur-generaal van het Israëlische Ministerie van Toerisme, betaalde het land 4 miljoen dollar van de 20 miljoen dollar die de Giro-start kost. Adams betaalde de rest. 'Ik wil de sport ontwikkelen, omdat fietsen zoals alle sporten de kracht heeft om bruggen te bouwen - tussen zwart en wit, tussen Arabieren en joden,' zei Adams. 'Samen met het Velodrome en de fietspaden in Tel Aviv kan het de gemeenschap samenbrengen.'

Lior Federbusch, eigenaar van een drukkerij in Jeruzalem en hartstochtelijk wielrenner, hoopt dat de wedstrijd een verbindende werking zal hebben voor de toeschouwers. 'Of ze nu Joden of Arabieren zijn, jong, oud, fietser of geen fietser, ze zien de renners voorbij vliegen en hopelijk denken ze: 'Op een dag stap ik op een fiets.' Of misschien zelfs meedoen aan de Giro,' zei hij.

Roy Goldstein, 25 jaar oud, stond naast Federbusch bij de finish van etappe 2 in Tel Aviv en hoorde het instemmend aan. Goldstein is de op twee na beste Israëliër van ICA en miste net de selectie voor deelname aan de Giro. 'Ik was de volgende optie', zei hij. 'Maar ik heb voor twee jaar getekend. Ik ga het volgend jaar halen. En op een dag zal ik in Parijs en in Rome fietsen.'

Tekst: Roy M. Wallack Vertaling: Sander Jansen Foto: Getty