De superfiets is duurder per kilo dan een Lamborghini

En andere hilarische vaststellingen uit de peloton-economie

Het gaat goed met Nederland. En nee, dit is niet de slogan van mijn fictieve politieke partij "Een Tandje Erbij", maar een vaststelling die ik doe als ik naar de huidige fietsen kijk. Afgelopen zondag stond ik bij het verkeerslicht naast een groepje van zes man. Allemaal in matching kit, allemaal op carbon. Pinarello, Specialized, Canyon. De goedkoopste fiets was minstens twaalf mille waard. Ik bedacht me: dit zijn gewoon zes McLarens die netjes voor rood staan te wachten. En toen kwam het idee: hoeveel kost eigenlijk een kilo fiets, versus een kilo supercar?

De Prijs-Per-Kilo Apocalyps

• Een Audi R8 weegt 1.595 kilo en kost €125.000. Dat is €78 per kilogram.
• Een Lamborghini Huracán EVO RWD — het type waar Mathieu van der Poel graag in rondrijdt — komt uit op €209 per kilo.
• Mijn eigen high-end racefiets: €12.000, 7 kilo. Dat is €1.714 per kilogram. Negen keer duurder dan een Lamborghini.
• Een topmodel van €20.000 dat de UCI-limiet van 6,8 kilo haalt? €2.941 per kilo. Vijftien keer duurder dan die Huracán.

Of neem een Ferrari SF90 Stradale — het type waar Filippo Pozzato mee door Monaco scheurt — voor €452.876. Dat is €288 per kilo. Nog steeds goedkoper dan je carbon frame. Zelfs een Bugatti Chiron van €3,5 miljoen kost maar €1.770 per kilo. Goedkoper dan jouw Pinarello. Maar toen dacht ik: wacht. Ik reken hier alleen het chassis. Bij een auto zit de motor erbij. Bij een fiets moet ik die zelf leveren. Dus laten we eerlijk zijn en de renner meetellen.

• Fiets + renner (€12.000 + 75 kilo): €146 per kilo.
  Lamborghini + bestuurder: €198 per kilo.

Opeens is de fiets goedkoper!

Maar hier is de twist: bij een auto betaal je €198 per kilo voor het complete pakket. Bij een fiets betaal je €146 per kilo voor alleen het chassis. De motor — jijzelf — moet je zelf trainen, voeden en onderhouden. Als ik mijn lichaam zou moeten kopen en onderhouden zoals een V10, zou ik klauwen met geld aan training, voeding, fysio en herstel kwijt zijn.

Opeens lijkt die Lamborghini een koopje!

© Getty Images

Retro met Raketsnelheid

En dan gebeurt er iets grappigs.Terwijl autoliefhebbers hun nostalgie uitleven op klassieke koekblikken, krijgt de fietswereld zijn eigen retro-hype. Niet met tweedehands staal en roest, maar met moderne machines die bewust teruggrijpen naar de kleuren van vroeger.

Blauw met geel. De Cannondale CAAD3 uit de jaren negentig, met die heerlijk lompe HeadShok-vering. Een fiets die trilde, kraakte, en je handen deed tintelen — maar wél voelde als pure vrijheid.

Vandaag (nou goed, november 2018) zie je dat terug in limited editions: retro-lakken, nostalgische logo's, subtiele verwijzingen naar oude teamkleuren. Het resultaat? Een fiets die eruitziet als toen, maar rijdt als morgen. We willen niet terug in de tijd. We willen het gevoel van toen, verpakt in de efficiëntie van nu. De moderne wielrenner is niet langer de minimalistische sporter, maar de estheet. Zijn fiets is meer dan een middel om te rijden — het is een identiteit op twee wielen.

De Moraal

Dus ja, we rijden allemaal in een supercar. Maar deze heeft twee wielen, bidonhouders en geen knopje om het raam naar beneden te doen. En per kilo betalen we daar meer voor dan voor een Lamborghini. Het gaat goed met Nederland. We rijden tenslotte allemaal in een supercar met twee wielen.

P.S. Mijn droomauto is een Audi R8. €125.000. Voor datzelfde geld kan ik ook 73 kilo fiets kopen (tegen €1.714 per kilo). Dat zijn tien complete racefietsen (modelletje supercar). Of één hele bizarre tandem-constructie waarin ik niet meer zou weten tegen wie ik "Een Tandje Erbij" zou moeten zeggen.

Dit artikel is geschreven n.a.v. dit artikel op ebiketips.road.cc.