De zitblessure die drie bikefits niet oplosten (maar een skippybal wel)
Getty Images
Een simpel idee dat je morgen al kunt uitproberen: bewegen zoals je dat als kind deed. Niet gestructureerd, niet gemeten, gewoon... bewegen. Je hoeft geen park te zoeken of pionnetjes te kopen.
Wielrenners zijn praktische mensen. Geen gezeik, gewoon de oplossing. Dus bij dezen:
De oefeningen:
Oh, je bent er nog? Dacht al dat je gedemarreerd was. Mooi, dan vertel ik je waarom je deze oefeningen zou moeten doen.
Hoe een herinvoering van het mini-speelkwartier meer deed voor mijn rug dan drie bikefits
We zitten. Veel. Op stoelen, op banken, op zadels. Soms zelfs op yoga-ballonnen, omdat dat gezonder zou zijn. Maar het blijft zitten. Alleen iets wiebeliger. Het is fascinerend hoe we dat doen. Uren achter een scherm, en dan denken: nu ga ik lekker bewegen! — waarna we plaatsnemen op een zadel, de meest gestroomlijnde stoel die ooit is uitgevonden.
De psoas: onze trouwe zitvriend
Ergens diep in ons lichaam woont de psoas. Een soort binnenhuisspier, die graag gebogen zit. Eigenlijk is hij dol op stoelen. En op fietsen. Alles waarbij hij gezellig in elkaar mag kruipen. Hij bedoelt het goed hoor. Hij denkt: “Ah, we gaan weer zitten, wat fijn, dat kan ik!” Maar na een tijdje wordt het allemaal wat… compact. Alsof je elastiekje te lang om dezelfde pen hebt laten zitten.
Speelkwartier voor gevorderden
Daarom een simpel idee dat je morgen al kunt uitproberen: bewegen zoals je dat als kind deed. Niet gestructureerd, niet gemeten, gewoon... bewegen.
Je hoeft geen park te zoeken of pionnetjes te kopen. Begin met wat je al hebt. Zie je ergens een muurtje? Spring erop. Een boom? Raak 'm aan tijdens een korte sprint. Een trapje? Neem hem met twee treden tegelijk. Of ga gewoon tien minuten buiten staan en maak rare bewegingen. Hurken. Reiken. Draaien. Bukken om iets op te rapen dat er niet ligt. Ja, de buren kijken misschien raar. Dat went.
Heb je toevallig nog ergens een skippybal liggen? Dit wordt ook wel Swiss, yoga, gym of pilates bal genoemd. Die grote opblaasbare bal die nu ergens half leeg als een oude tomaat in de hoek ligt? Pak hem. Ga in plankhouding met je handen op de grond en je schenen rustend op de bal. Probeer zo te blijven hangen terwijl alles onder je wiebelt. En nu komt het; trek dan in die plank je benen naar je borst. Je psoas heeft geen idee wat er gebeurt, en dat is precies het punt.
Het punt is niet wát je doet, maar dát je je lichaam even laat bewegen buiten die ene voorovergebogen houding. Geen schema, geen Strava, geen "oefening 3 van 8".
Begin belachelijk klein
Letterlijk tien minuten is genoeg. Of vijf, als tien te ambitieus voelt. Je psoas merkt het verschil al als je één keer per dag je been naar achteren zwaait terwijl je op de andere staat te balanceren bij het koffiezetapparaat. Waarschijnlijk voel je de dag erna spieren die je vergeten was. Geen zorgen – dat is geen blessure, maar gewoon je lichaam dat zich herinnert dat er meer bewegingsrichtingen bestaan dan 'voorover' en 'nog meer voorover'.
Kortom: blijf fietsen, blijf zitten, maar vergeet af en toe niet te spelen. Want je fiets moet stijf zijn, jij niet, en het leven is te kort om altijd (ingeklikt) te zitten. Dit artikel is geschreven n.a.v. deze uitzending van het VPRO-programma Metropolis - Supergezond.