Fietsen zonder doel, zonder route: HEERLIJK!

Is fietsen zonder doel, zonder opdracht en zonder route leuk? Ik nam de proef op de som.

In een tijd waarin we als fietser helemaal doodgegooid worden met Strava-segmenten. Horloges die je voortgang meten, je rust of juist vermoeidheid monitoren. Trainingsapps die je vertellen wat je moet doen, hoe lang, hoe ver en op welk wattage. Gewoon even fietsen is er haast niet meer bij. Dus besloot ik even JOIN niet te gebruiken, niet naar Strava te kijken, niet op mijn horloge te checken of ik goed geslapen had. Nee, ik ging mij omkleden, stapte op de fiets en ging gewoon fietsen. Zonder doel, zonder route. Gewoon fietsen.

De hele rit nadenken

Zodra ik de tuin ui tiets begint het al, keuzes maken. Linksaf, rechtsaf, rechtdoor? Geen fietscomputer die mij vertelt welke richting ik moet op fietsen. Op elke kruising dezelfde vraag. Welke kant fiets ik op? Het geeft mij een heerlijk gevoel van vrijheid. Soms ook een lichte vorm van paniek. Waar ga ik heen? En weet ik straks de weg naar huis nog wel te vinden? Gelukkig fiets ik in mijn eigen vertrouwde omgeving. Toch kom ik nu op plekken waar ik nog nooit geweest ben.

Toch slaat de stress na 40 km een klein beetje toe. In Uithoorn heb ik geen idee welke richting ik moet kiezen. Je kan wel blijven fietsen, maar op een gegeven moment moet je toch weer naar huis. Dans is het toch wel handig dat ik mijn telefoon niet thuis heb gelaten en even Google maps kan raadplegen.

Fris in het hoofd

Fietsen is voor mij bij uitstek een manier om even na te denken en om de kop even leeg te maken. Maar fietsen zonder route en zonder doel lijkt nog een effect op mij te hebben. Als ik een route fiets met navigatie betrap ik mijzelf er vaak op dat ik naar het scherm ga zitten turen. Hoe lang heb ik al gefietst, hoe ver moet ik nog? Zeker op het einde van de rit lijkt er geen einde aan te komen en tikken de kilometers traag weg.

Met fietsen zonder route, zonder doel lijkt het erop dat ik in mijn hoofd veel frisser blijf. Alsof mijn hersenen zo zijn ingesteld dat ze de vermoeidheid pas doorseinen als de rit er bijna opzit. Nu weet ik niet wanneer ik weer mijn tuin in zal fietsen. Het lijkt erop dat ik op deze manier veel frisser blijf in mijn hoofd. Kunnen neurowetenschappers die dit lezen daar iets over zeggen?

Genoten van de rit

Na iets meer dan honderd kilometer doe ik het hek naar mijn tuin weer open. De fiets hang ik in de schuur en tevreden loop ik naar binnen. Wat heb ik genoten van de rit! Toch even kijken op Strava, de rit wordt uiteraard wel geregistreerd. Een aantal PR’s, daar word ik dan toch wel vrolijk van. Hoe meer je fietst op plekken waar je nog nooit geweest bent, hoe groter de kans op PR’s. Logisch… Juist die onbekende plekken waar de fiets mij deze rit bracht, hebben voor dat extra beetje geluk gezorgd. Even douchen om fris, de kop leeg, maar ook vol ideeën, achter de computer te kruipen om te gaan werken.