Goud, Goud en nog eens goud voor Nederland bij WK Baanwielrennen 2025

Het WK baanwielrennen in Chili is er één voor in de geschiedenisboeken. Het Nederlandse team domineert het kampioenschap met indrukwekkende prestaties van Hetty van de Wouw, Lorena Wiebes en Harrie Lavreysen. Drie wereldtitels, drie verhalen en bovenal een bevestiging dat Nederland nog altijd hét sprintland bij uitstek is.

Van de Wouw: van belofte naar geschiedenis

Hetty van de Wouw heeft het geflikt. De 24-jarige sprintster veroverde in Chili haar eerste individuele wereldtitel op de sprint — en dat is historisch. Ze is pas de tweede Nederlandse vrouw ooit die wereldkampioene wordt op dit onderdeel, na wielericoon Ingrid Haringa in 1991.

In de finale stond Van de Wouw tegenover de razendsnelle Japanse Mina Sato. In een zinderend duel trok ze in twee heats aan het langste eind. In de eerste sprint hield ze nipt stand toen Sato in de laatste bocht dichterbij kwam, en in de tweede sprint toonde ze ook tactisch sterk te zijn door van achteruit de winst te grijpen.

“Het is echt bizar,” glunderde Van de Wouw na afloop. “Toen ik olympisch kampioene Elesse Andrews versloeg in de kwartfinale wist ik dat het goed zat, maar wereldkampioene worden… dat moet nog even landen.”

Eerder in de week had ze al goud gepakt in de teamsprint, samen met Steffie van der Peet en Kimberly Kalee. En haar honger is nog niet gestild: Van de Wouw rijdt dit weekend ook nog de kilometertijdrit en de keirin, het onderdeel waarop ze vorig jaar olympisch zilver behaalde.

Wiebes: goud voor ongekende alleskunner

Lorena Wiebes bewees opnieuw dat ze niet alleen op de weg, maar ook op de baan een klasse apart is. In het omnium, de vierkamp van de baan, pakte ze na een zenuwslopende puntenkoers haar tweede wereldtitel van het toernooi — en haar derde binnen twee weken, na winst op de scratch en het WK gravel.

De wedstrijd leek even uit haar handen te glippen toen de Franse Marion Borras twintig punten pakte door het peloton op een ronde te zetten. Maar Wiebes hield het hoofd koel, verzamelde punten bij de tussensprints en sloeg in de laatste tien ronden toe. De slotsprint was pure Wiebes: explosief, krachtig en foutloos.

“Het was spannend tot het eind, maar ik wist dat ik het in de sprint kon afmaken,” zei ze met een glimlach. De renster van SD Worx-Protime laat met haar prestaties zien dat ze een alleskunner is, iemand die van gravel tot piste naar goud rijdt.

Lavreysen: koning van de kilometer

Bij de mannen was het Harrie Lavreysen die de toon zette. De Brabander, al jarenlang de maat der dingen op de sprintonderdelen, pakte zijn derde wereldtitel van het toernooi door de kilometertijdrit te winnen. Daarmee voegde hij nog maar eens een titel toe aan zijn indrukwekkende erelijst.

De strijd met ploeggenoot Jeffrey Hoogland was bloedstollend. Hoogland, viervoudig wereldkampioen op de kilometer, leek lang op weg naar revanche. In de finale schoot hij als een raket uit de startblokken, maar Lavreysen herpakte zich en reed in de laatste ronde met een allesbeslissende versnelling naar de winst. Zijn tijd: 57,978 seconden, slechts 0,185 sneller dan Hoogland.

“Het scheelde echt heel weinig,” gaf Lavreysen toe. “Ik had niet mijn beste start, maar wist dat ik het in de laatste ronde kon goedmaken. Dit toernooi is nu al geslaagd.”

Met deze overwinning heeft Lavreysen nu drie wereldtitels op zak dit WK, na goud op de keirin en de teamsprint, en maakt hij zich op voor een mogelijk historisch kwartet als hij ook het sprinttoernooi wint. Dat zou hem brengen op twintig wereldtitels in totaal, een ongeëvenaard record.

Nederland oppermachtig: een gouden generatie

Wat deze Nederlandse dominantie extra bijzonder maakt, is de breedte van het succes. Van de Wouw, Wiebes en Lavreysen vertegenwoordigen drie verschillende generaties en disciplines, maar delen dezelfde mentaliteit: niets minder dan goud.

Het baanprogramma in Chili onderstreept opnieuw de kracht van het Nederlandse wielrennen, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Waar Lavreysen en Hoogland het sprintgeweld blijven beheersen, laten Wiebes en Van de Wouw zien dat ook de dames klaar zijn om de wereld te veroveren — niet alleen op de weg, maar ook tussen de houten balustrades van de baan.