Lars van der Haar stopt na dit seizoen: "Ik kon mezelf niet meer pushen in training"

De 34-jarige veldrijder Lars van der Haar maakt na een carrière vol hoogtepunten een einde aan zijn profloopbaan. "Na een keiharde periode kwam ik tot de conclusie dat ik nog één seizoen wil rijden."

Lars van der Haar heeft aangekondigd dat hij na het huidige seizoen stopt met veldrijden. De tweevoudig Europees kampioen en viervoudig Nederlands kampioen deelde het nieuws via sociale media. "Het afgelopen jaar vond ik het moeilijk om mezelf te pushen in de training en daardoor moest ik nadenken of dit nog iets is wat ik wil blijven doen," schrijft Van der Haar. "Na een keiharde en moeilijke periode van gemengde gedachten kwam ik tot de conclusie dat ik nog één seizoen wil rijden voordat ik met mijn nieuwe leven ga starten."

Strijdvaardig tot het einde

Kenmerkend voor Van der Haar was altijd zijn strijdvaardigheid en vermogen om met tegenslagen om te gaan. De knieblessure die hem de afgelopen jaren regelmatig parten speelde, kostte hem ook begin dit seizoen meerdere crossen. Ook recent toonde hij die veerkracht. Nog geen week geleden stond hij bij de Nacht van Woerden aan de start, nadat hij kort daarvoor zijn rib had gekneusd en twee dagen koorts had gehad vertelde hij in het interview na afloop aan Bicycling.

"Ik realiseer me wel dat ik niet 'op punt' sta op dit moment. Toch rijd ik deze wedstrijd," vertelde Van der Haar vorige week. "Ik kan 15 sprintjes doen in training of 300 in deze wedstrijd. Dus ik denk dat het veel leuker is om gewoon te gaan koersen."

Die instelling – doorgaan, door de pijn heen, altijd strijden – typeert zijn carrière. Zijn passie voor de sport zelf stond dan ook nooit ter discussie. "Het spelletje is gewoon heel leuk. Crossen an sich is geweldig en heerlijk om te doen," zei hij enthousiast. Het is niet de liefde voor het veldrijden die ontbreekt, maar de drive om zich keer op keer in de training naar nieuwe hoogtes te pushen.

Illustere carrière

Van der Haar behoort tot de meest succesvolle Nederlandse veldrijders van zijn generatie. Naast zijn vier nationale en twee Europese titels werd hij bij de junioren twee keer wereldkampioen. Bij de profs verzamelde hij twee zilveren en twee bronzen WK-medailles. Hij gold jarenlang als belangrijkste uitdager van Mathieu van der Poel en Wout van Aert. "Ik voel hier net zoveel spanning als bij een NK of een WK," vertelde hij in Woerden over zijn motivatie voor lokale crossen. "Gewoon omdat ik zo graag alles wil geven en laten zien voor iedereen die komt kijken." Het illustreert hoe belangrijk de beleving en sociale component van de sport voor hem waren.

Één seizoen nog

Het huidige seizoen wordt dus het laatste voor de Amersfoorter. "Ik voel wel een stijgende lijn," zei hij na de Nacht van Woerden. "Dus ik hoop binnen 2 à 3 weken dat ik beter voor de dag kom."

Het veldrijden verliest na dit seizoen een van zijn meest markante persoonlijkheden. Een renner die niet alleen kon winnen, maar ook eerlijk was over zijn grenzen. Die kon genieten van een lokale avondcross net zoveel als van een wereldkampioenschap. En die nu, op zijn eigen moment, een bewuste keuze maakt om te stoppen.

"De Kleine Generaal" trekt zich terug. Maar niet voordat hij ons nog een prachtseizoen van meerdere veldslagen heeft gegeven.