Een beklimming van acht kilometer met een gemiddelde stijging van 9 procent is al pittig, maar als de laatste kilometer ook nog stukken van boven de 15 procent aantikt wordt het harken. En harken is het, als we met een groep Bicycling-adepten deelnemen aan de nieuwe cyclosportieve tocht Marmotte am Hochkönig in Oostenrijk en aan het eind van de 173 kilometer lange tocht ook nog de Arturhaus-beklimming voorgeschoteld krijgen. Een verschrikkelijk zware afsluiter van een prachtige tocht door het Salzburgerland.
Gelukkig gaat er een goede voorbereiding aan vooraf, met een uitstekend verzorgd volpension-verblijf in het Kia Top Sport Hotel in het Duitse Inzell, bekend van de lokale ijsbaan. Ook als uitvalsbasis voor fietsers is het een prachtige plek, met mogelijkheden voor een vlakke rit rondom de Chiemsee, tot lange beklimmingen richting de diverse skigebieden. We staan dan ook optimaal geprepareerd – binnen de toegestane grenzen uiteraard – aan de start in Mühlbach am Hochkönig, klaar voor een dag pijn lijden.
Als om half acht het startschot klinkt, schieten 450 deelnemers zich voor deze eerste editie in gang om gelijk aan te vangen met de beklimming van de Dientner Sattel. Rustig opwarmen is er niet bij, want de weg klimt direct gestaag omhoog, om na twee kilometer al een strook van 15 procent aan te snijden. Oef, het laag houden van de hartslag is onmogelijk in deze beginfase. Toch ronden we enigszins op reserve de top, waarna een korte afdaling en klim volgen, voordat we overgaan tot een langere afdaling.
Het lange tussenstuk zonder noemenswaardige beklimmingen zorgt ervoor dat er een grote groep ontstaat waarmee de gemiddelde snelheid flink opgetrokken wordt. Er is zelfs tijd om te genieten van de prachtige omgeving, hoewel het slot van de tocht – met bijna tweeduizend hoogtemeters in de laatste veertig kilometer – onvermijdelijk in het achterhoofd zit.
Bij de eerste stroken bergop valt de groep uit elkaar en gaat het genieten langzaam over in afzien. Via de andere kant van de Dientner Sattel en een razende afdaling keren we terug in Mühlbach, maar wacht nog de Arturhaus. Wat een klim! Het is nu echt ieder voor zich en het lijkt eindeloos te duren, tot daar plots als een oase in de woestijn de finishboog verschijnt. Binnen! Volledig leeg strompelen we naar een bankje, waarna er ook weer oog is voor de waanzinnige omgeving. Marmotte am Hochkönig, je hebt ons hart gestolen!
Tekst: Sander Jansen
Voor de liefhebbers nog het profiel van de tocht.
