Aan ‘Moskou’ kwam eigenlijk nooit meer een eind. Het resultaat, jaren na hun eigen wielercarrière: vier wielrennende dochters. Zo herbeleven ze hun eigen eerste stapjes op wielergebied. ‘Er is, dat is echt frappant, in dertig jaar eigenlijk niks veranderd.’Ze turnden. Alle vier. En niet onverdienstelijk. Totdat Britt aankondigde dat ze wilde stoppen. En liever wilde gaan fietsen. ‘Dat was het moment voor een serieus gesprek. Dat ze echt niet van ons hoefde te gaan fietsen, omdat wij dat nou eenmaal ook gedaan hadden. Dat wij dat turnen echt net zo leuk vonden.’ Het werd toch wielrennen. En na Britt volgde de rest al snel. Ook Senne, Mirre en Fee werden coureur, net als hun ouders ‘vroeger’.
Servais Knaven (47) en Natascha den Ouden (45) kennen elkaar sinds 1989. Beiden hadden zich dat jaar geplaatst voor het WK baanwielrennen voor junioren, in Moskou. Het werd een trip om nooit te vergeten. Natascha: ‘Ik kende Servais niet. Had een heel andere voorstelling van hem. Servais. Die naam. Daar hoorde een jongen met een heel groot hoofd bij.’ De meiden lachen. Hun vader heeft helemaal geen groot hoofd.
Aan ‘Moskou’ kwam eigenlijk nooit meer een eind. Het resultaat, jaren na hun eigen wielercarrière: vier wielrennende dochters. Zo herbeleven ze hun eigen eerste stapjes op wielergebied. ‘Er is, dat is echt frappant, in dertig jaar eigenlijk niks veranderd.’
En dus rijdt Natascha nu kriskras door Nederland met haar dochters. Een criteriumpje in de buurt, een klassieker aan de andere kant van Nederland. Ieder weekeinde, strijk en zet. Uitvalsbasis is Meerle, België. Wie er ver kan spugen, raakt Nederlandse grond. Strijbeek, Galder en Chaam liggen vlakbij. Meerle is zo’n typisch Vlaams dorpje, met een café, een oude molen, een flinke kerk. Een goedkope pomp, pleisterplaats voor menig Nederlands kenteken. Servais en Natascha lieten er een oude hoeve verbouwen. Nou ja, een tweetal muren bleef staan, daartussen ontstond een paradijsje waar je elkaar zonder moeite kwijt kunt raken.
Het is wat Servais – ploegleider bij Team Sky - betreft een lekker rustig dagje. Deze middag gaat het nu eens niet over Chris Froome en zijn perikelen. Tuurlijk, zo nu en dan valt tijdens het gesprek een bekende naam. Maar de vier dames slaan er nauwelijks op aan. Vraag ze naar hun favoriete renner en het blijft stil. In aanloop naar Parijs-Roubaix en de Vlaamse klassiekers is er geregeld ‘hoog bezoek’. Ook bij zo’n gelegenheid blijven de dochters zichzelf. Natascha lachend: ‘Ik denk dat het een jaar of twee terug was dat Bradley Wiggins hier aan tafel een beetje zat te hengelen wie mijn dochters nu toch hun favoriete wielrenner vonden. Hij kreeg niet het antwoord waar hij op hoopte, ze zijn allemaal heel eerlijk. ‘Tony Martin, of course’, zei Britt. Ik moest daar vreselijk om lachen.’
De vier hebben vakantie. Ze zitten in België op school, en daar heeft de jeugd rond Pasen altijd twee weken vrij. Zelf is Knaven, tussen Parijs-Roubaix en de Amstel Gold Race, ook even thuis. De Brabantse Pijl kijken we aan de immense tafel in de woonkeuken. Ondanks dat er zo nu en dan een telefoon gaat, er mensen aan de deur staan, de fotograaf met het verzoek komt om voor de fotosessie een krukje te zoeken, en de vier meiden stiekem liever met vriendjes appen dan zo’n moeilijk interview af te werken, verblikken of verblozen vader en moeder niet. Het is en blijft een rustig dagje. ‘Het is hier de zoete inval, onze deur staat altijd open,’ lachen ze.
Wil je het hele verhaal over de familie Knaven lezen? Sluit dan hier een abonnement af of koop het losse nummer in onze webshop.
Tekst: Edward Swier Fotografie: Bastiaan Heus
