Markus Stöckl is het gewend om snel te gaan op een fiets. Hij heeft snelheden bereikt die bijna geen enkel ander mens op twee wielen heeft gehaald, zoals in 2007 toen hij op een skipiste in het Franse Les Arcs een snelheid van 210 km/uur behaalde.

Maar afgelopen december voegde hij in Chili een nieuw record toe aan zijn lijst van trofeeën: de hoogste snelheid met een standaard mountainbike op een andere ondergrond dan sneeuw. Rijdend op een normale Mondraker downhill fiets en gekleed in een speciaal aero-pak en helm, raasde de 42-jarige waaghals in de dorre Atacama woestijn van een helling van 45 graden en zonder spoor af. Hij behaalde na slechts 11 seconden afdalen een pieksnelheid van 167 km/uur.

De recordpoging van Stöckl is absoluut gezien niet de snelste downhill die ooit gemeten is (die is van de Fransman Eric Barone, die in maart 2015 een snelheid van 223 km/uur behaalde op een speciaal gebouwde fiets), maar hij bezit hiermee wel de snelheidsrecords op zowel zand als sneeuw op een standaard mountainbike, met onderdelen die iedereen kan kopen.

‘Het was enorm zwaar, ook al duurde de rit maar 20 seconden,’ zei Stöckl in een persbericht van sponsor Red Bull, die ook een documentaire heeft gemaakt over het zogeheten V-Max Project. ‘Ook al weet je dat je maar 10 of 15 km/uur sneller zult gaan dan tijdens de trainingen, op het moment dat je bovenaan de berg staat en naar beneden kijkt voel je de adrenaline door je lichaam gieren. Dat was echt een speciaal moment!’

Bekijk hier de video.

Met deze poging verbrak Stöckl zijn eigen wereldrecord uit 2011, toen hij van de Cerro Negro vulkaan in Nicaragua reed met een snelheid van 164 km/uur. Om dat record te verbreken zocht Stöckl naar een nog betere plek en vond deze in de verlaten, hoog gelegen Atacama-woestijn, één van de droogste plekken op aarde.

Op die plek vond hij een berg van bijna 4000 meter hoog die een hellingshoek van 45 graden had – ongeveer het dubbele van een zwarte skipiste en een stijgingspercentage van 100%. Het belangrijkste was dat er meewind was op de helling én dat onderaan de berg bijna een kilometer aan ruimte was om tot stilstand te komen.

Stöckl reed op een standaard Mondraker Summum Carbon downhill fiets met een Fox 40 downhill voorvork en 203mm remschijven om tot stilstand te komen. Maar eenmaal op snelheid, zo zei Stöckl, is remmen of sturen heel gevaarlijk.
‘Als je boven een snelheid van 160 km/uur komt, kost elke extra kilometer per uur enorm veel inspanning,’ zo zei hij. ‘Deze krachten hebben een grote impact op de fiets en op je hele lichaam.’

Valpartijen zijn een constante zorg tijdens snelheidspogingen als deze. Stöckl droeg een op maat gemaakte druppelvormige aerodynamische helm met gezichtsscherm en een rubberachtig pak over zijn beschermers en een airbag vest, zoals gebruikt in het alpineskiën.

De maker van de airbag is niet bekend gemaakt, maar slechts twee bedrijven – Dainese en POC – maken zulke systemen, die voor het eerst werden gebruikt in de Moto GP wedstrijden. Deze airbags werken met meerdere gyroscopen en snelheidsindicatoren om te detecteren dat iemand valt en er in minder dan 100 milliseconden een beschermende airbag rond het bovenlichaam van de rijder wordt opgeblazen.

De volledige V-Max documentaire is te zien op Red Bull TV.